τυφλοπλαστώ

-έω, Α [τυφλοπλάστης]

1. πλάθω κάτι τυφλά («καταφρονητικῶς ἔχειν τῶν ὅσα αἱ κεναὶ δόξαι τυφλοπλαστοῡσι», Φίλ.)

2. παθ. τυφλοπλαστοῡμαι, -έομαι

(για νεογνά αρκούδας) γεννιέμαι τυφλός.